Permacultuur Gathering 2016-- Sociale Permacultuur · Permacultuur Gathering
Permacultuur Gathering 2016-- Sociale Permacultuur
Workshop/groepsgesprek $permacultuur
Context: Als we om ons heen kijken in NL en Belgie zien we een paar dappere pioniers die keihard werken en daarmee net rondkomen met Permacultuur. Daarnaast zien we een heleboel mensen die wel willen, maar niet zien hoe, en mensen die het proberen en overspannen raken.
We zien een werkcultuur in de Permacultuur ontstaan van zzp-ers die eigenhandig hun niche creëren met veel daadkracht, durf, en doorzettingsvermogen. Een werkcultuur die erg veel lijkt op de cultuur die al bestaat: vechten om een plaatsje, jezelf belangrijk maken, naam maken en eerder concurreren dan samenwerken. De vraag is of we als Permacultuur beweging wel willen volgen in dit patriarchische systeem. Of dat we het ook anders kunnen inrichten.
De vraag is nu: hoe kunnen we een beweging creëren die zorgt dat de diversiteit aan mensen een bestaan kunnen vinden met/in Permacultuur?
Allereerst werd gemeld dat het onderscheid tussen masculien/feminien een mentale constructie is, en dat wij deze fictieve tweedeling kunnen gebruiken om het gesprek over samenleving en beweging te verhelderen. Ook is het zo dat mannen niet allen masculiene eigenschappen hebben, en vrouwen niet alleen feminiene, dat verschilt sterk per persoon. Ook wilden we duidelijk hebben dat masculien niet fout of slecht is, sterker nog, het is zeer te waarderen. De vraag is alleen waarom masculiene eigenschappen meer gewaardeerd worden in onze maatschappij.
De workshop gaf een ieder de kans om te uiten wat zij typisch masculien en typisch feminien vinden. Niet iedereen voelde zich blij met het onderscheid. Bij masculien werd genoemd:
doelgericht, mezelf belangrijk maken, de leiding nemen, moed, focus, hout hakken, werk verzetten, hard zijn, jezelf sterk houden, initiëren, processen in gang zetten. Maar ook: op de automatische piloot praten, een gebrek aan empatisch vermogen, je als vrouw aanpassen aan de maatschappij en meer een doen- dan zijnskwaliteit.
Bij feminiene kwaliteiten werd gezegd: de kracht voor dit maandelijkse ongemak en kinderen baren, ontvankelijkheid, verfijndheid, geraakt worden, verbinden, zachter, vriendelijker, zorgen voor. En wanneer men (man en vrouw) zich het meest feminien voelt: tijdens menstrueren, op de natuur gebaseerd, in vrijheid van expressie, een brede aandacht hebben, dansen, mooi maken, seksualiteit, afgeleid zijn van het doelen, het moederschap, en bij het koken voor iedereen.
We hebben het gehad over mansplaining: een nieuw woord opgebouwd uit 2 woorden: man en explaining. Het geeft een fenomeen weer waarbij een persoon de ander iets uitlegd, zonder rekening te houden met de aanwezige kennis bij de ontvanger. Volgens de theorie zijn het vaak mannen die dit feit plegen. Er werd met herkenning geknikt. Het gebrek aan empathisch vermogen waar sommige mannen last van hebben werd als een oorzaak aangedragen.
Het gevaar is dat als dit zich veel herhaalt, er een culture of silence kan ontstaan. Daarbij komt een groep binnen de samenleving steeds minder voor zichzelf op, tot ze er het zwijgen toe doet. Dit kunnen vrouwen zijn, kinderen, etnische minderheden. Het is een self fulfilling prophecy; zolang sommige mensen zich blijven gedragen als superieur, blijft de rest van de groep zich dom/inferieur voelen. Daarnaast zal er een kleine groep zijn die zich ook gaat opwerken om superieur te worden. Een cultuur van competitie is ontstaan en een groot deel van de briljante invallen en andere input van mensen uit de zwijgende groep wordt uit het publieke debat gehouden.
Het is voor de sociale permacultuur in de beweging van belang dat men, maar vooral de mannen zichzelf afvraagt of men zich schuldig maakt aan mansplaining. En daar dan wat aan gaat doen.
Op dit punt aangekomen is de workshop Spermacultuur samen gegaan met de workshop De Meenderij door Marc Siepman. Na een korte samenvatting van beide kanten, gingen we verder.
Het idee van de Meenderij is een gratis boerderij die cultuur of gemeenschap creëert. De boerderij, het land en de dieren zijn zonder eigenaar, en worden beheerd door de gemeenschap die er woont.
Prangende vraag is: hoe kom je aan land, zonder het te kopen?
Het eerste idee wat wordt geopperd is logischerwijs, want we zitten op het gekraakte Ecodorp Ppauw: kraken. Maar daarbij heb je nog steeds een eigenaar die bijvoorbeeld kan beslissen een weg aan te leggen over je project (dit is echt waar). Andere kwetsbaarheden zijn: het is moeilijk een bestaan op te bouwen met Permacultuur op een tijdelijke locatie. Dat leidt tot de opmerking dat de pachtconstructie in Nederland ook niet optimaal is: vaak kan je maar voor een paar jaar of 1 jaar pachten.
Ook is er op gekraakt terrein en misschien ook wel op een eigenaarloze plek de kans dat het mensen aantrekt met een consumentalistische mentaliteit: alles is gratis, ik kom consumeren. Daar moet je een sterke visie en beleid over het creëren van een gezonde sociale structuur tegenover zetten.
Mensen zijn geïnspireerd door Ppauw, zien Ppauw als een startpunt van waaruit we verder zouden kunnen werken. Maar dat zou nog beter georganiseerd kunnen worden, met meer contact en samenwerking met andere ecodorpen en eco-plekken/initiatieven.
Gegenseitig.de wordt als tip gegeven.
Een constructie als Stichting Landbeheer, die land opkoopt en verpacht aan bio-dynamische boeren en niemand anders, zodat het land in principe voor eeuwig bio-dynamisch wordt bewerkt.
Een ander idee was dat als je al skills hebt, bijvoorbeeld met fruit, dat je andermans fruitgaarden kan beheren en daar je kost mee kunt verdienen. Maar dit dwaalt af van de Meenderij. Marc S. oppert dat we land in beslag zouden kunnen nemen van boeren die hun land mishandelen. Het idee wordt geopperd dat Marc dan samenwerking moet zoeken met controlerende partijen in de landbouw en partijen met handhavende macht.
Bij de vroegere common lands werd er af en toe wel uitputting van grondstoffen geconstateerd. Dat boeren de plaggen van het land gebruikten in de stal. En het daarna op (eigen) akker brachten. Een ander systeem onderving dat: de akkers werden elk jaar opnieuw verdeeld zodat iedereen erbij gebaat is om goed voor het land te zorgen.
Nu wordt er een successtrategie gedeeld door Mark Dekens:
Kraak land in de stad, verbouw voedsel, vind de eigenaar en stel een contract op. Ga dan naar de gemeente en wijs ze op je verdiensten. Maak ze attent op de noodzaak om de mensen te kunnen voeden in relatie met peak oil, peak bodemvruchtbaarheid etc. Gemeentes hebben steeds minder financiën voor groenbeheer, dus verminderen van dit beheer is in hun belang.
Er ontstaat sympathie voor het idee om gewoon ergens te beginnen, een groep te creëren die goed samenwerkt, en daarna land te vergaren. In de tussentijd zou je (Ppauw ook) meer aandacht moeten genereren voor je project en waar je voor staat. Ook zou je kunnen verbinden met mensen die moeilijk aan gezond eten kunnen komen, mensen die weinig inkomen hebben, vluchtelingen? Als die hun voedsel kunnen verbouwen op je plek, gaan ze niet zomaar meer weg.. Ook verbinden met kinderen, dit vervult meerdere functies: je leidt een nieuwe generatie op, en je betrekt de ouders bij je project. Het idee van een Kids Gathering wordt geopperd.
Maar we moeten ons niet beperken tot de stad, ook het platteland heeft een nieuwe (Perma) cultuur nodig!
--
Vriendelijke groet, Heeltsje Graansma